با لالایی بیدار شوید! – ایکسل

به گزارش ایکسل به نقل از عصر ایران: وقتی از نمایش خانگی حرف می زنیم گویی تنها با مخاطب بزرگ سال سر و کار داریم یا این ذهنیت وجود دارد که سریال سازی امری کودکانه نیست اما کودکان هم به سریال نیاز دارند و حتی برخی از آنها به اثری ماندگار در حافظه تصویری مردم تبدیل می شوند.

   نمونه مشهور هم سریال «قصه های مجید» کیومرث پوراحمد که نه فقط مخاطب کودک و نوجوان که بزرگ ترها هم پای تماشای آن می نشستند. از این رو باید گفت جای سریال های کودکانه در پلتفرم ها و بخش نمایش خانگی خالی است و به همین دلیل باید سریال «لالایی» را فارغ از کم وکیف اثر یک اقدام و دستاورد مهم در سریال سازی های پلتفرمی دانست که می تواند هم مخاطب و هم سازندگان تولیدات نمایشی را متوجه این ظرفیت نمایشی کند.

    ساخت سریال های کودکانه در نمایش خانگی از حیث اجتماعی- فرهنگی هم یک ضرورت است. کودکان در جهان رسانه ای شده امروز در محاصره انواع رسانه های مجازی و شبکه اجتماعی اند که روزانه انبوهی از محتوا تولید می کنند که بسیاری از آنها از رویکرد و مضامین سالم برای کودکان برخوردار نیستند و پلتفرم ها باید فراتر از تامین سرگرمی نسبت به مخاطرات این رسانه ها حساس بوده و با تولید محصولات سالم و در عین حال جذاب کودک ایرانی را نسبت به آن مصون نگاه دارند.

   اتفاقا چرخه تولید پلتفرم ها بر مدار نیاز کودکان بچرخد آنها صاحب سریال های ویژه خود شده و دیگر پای سریال های بزرگ ترها نمی نشینند که اغلب آنها مناسب سن و سال شان هم نیست.

   شاید خیلی از خانواده ها هنوز نمی دانند که یک سریال کودکانه در شبکه نمایش خانگی در حال پخش است که می توانند آن را به کودکان خود معرفی کنند و حتی خود به پای تماشای آن بنشینند.

   سریال لالایی حول محور یک خانواده روایت می شود و خانواده محور است. درباره خانواده خانم گلشن که می خواهند از فراموشی گرفتن او سوءاستفاده کرده و آسایشگاه بچه ها را تصاحب کنند و ناگهان پاداش حکمت با بازی داریوش فرضیایی وارد ماجرا می شود و همه چیز جور دیگری رقم می خورد.

   از این حیث می توان آن را واجد ژانری ترکیبی دانست که در عین اینکه کودکانه است ملودرام است رگه های معمایی و ماجراجویانه دارد از کمدی بهره می برد و همه این عناصر در بستر یک روایت روان شناختی صورت بندی می شود تا به بازنمایی جهان کودکانه بینجامد.

   سریال لالایی را می توان یک تجربه و پیشنهاد تازه هم در سریال سازی های پلتفرمی دانست و هم در ساخت سریالی کودک محور. لالایی هم سریال درباره کودکان است هم برای کودکان و این یعنی مخاطبی که می تواند پای تماشای آن بنشیند خانواده است اما این کافی نیست.

   کودکان امروز به شدت پیچیده تر از کودکان دیروزند و در دو جهان موازی زندگی می کنند. هم جهان واقعی پیچیده و ملتهب و هم جهان مجازی متنوع و رنگارنگ.

   به همین دلیل در جهان کودک و کودکی امروز ظرفیت های بالای دراماتیکی وجود دارد که می تواند به تولید سریال های پرمخاطبی تبدیل شود. سریال هایی که نه فقط کخاطب کودک که مخاطب بزرگ سال هم دارد و می توان آن را در ذیل آثار خانوادگی قرار داد.

  لالایی یک محصول فرهنگی و هنری خانوادگی است که مخاطبان آن به طیف کودک و نوجوان ختم نمی شود. اساسا قصه سریال لالایی حول محور یک خانواده روایت می شود و خانواده محور است.

   این تولیدات هم تنوع ژانری در سریال سازی نمایش خانگی را بیشتر می کند و هم طیف مخاطبان بیشتری را به عنوان تماشاگران سریال های پلتفرمی با خود همراه می سازد.

  از این منظر تلاش عوامل سریال «لالایی» قابل ستایش است. و این سریال می تواند سرآغاز ساخت سریال هایی دیگر در ژانر کودک و نوجوان در پلافرم ها  شود.

    شاید سریال لالایی ذهن سیاست گذاران فرهنگی و رسانه ای را به نیاز به ساخت سریال های کودکانه بیدار کند. 

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در ایکسل به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

پایان خبر ایکسل