بهترین کرم ضد آکنه معجزه ای برای پوست صورت : بررسی علمی و پزشکی

آیا واقعاً کرم ضد آکنه معجزه آسایی برای پوست صورت وجود دارد؟ پاسخ کوتاه و مبتنی بر شواهد علمی خیر است. هیچ کرم واحدی وجود ندارد که بتواند به طور جادویی و برای همه افراد آکنه را به طور کامل و فوری درمان کند. با این حال این بدان معنا نیست که درمان های مؤثر و مبتنی بر علم برای آکنه وجود ندارند. در این مقاله جامع به بررسی دقیق و علمی آکنه علل علائم روش های تشخیص و مهم تر از همه روش های درمانی مؤثر از جمله کرم های موضعی و سایر رویکردهای پزشکی می پردازیم تا دیدگاهی واقع بینانه و مبتنی بر شواهد در مورد مدیریت این عارضه شایع پوستی ارائه دهیم.برای خرید کرم معجزه در ادامه همراه ما باشید.

آکنه چیست و چرا ایجاد می شود؟ تعریف علمی و معرفی موضوع

آکنه ولگاریس که عموماً به عنوان آکنه شناخته می شود یک بیماری التهابی مزمن پوست است که فولیکول های مو و غدد سباسه (غدد چربی) را درگیر می کند. این عارضه بسیار شایع است و تقریباً ۸۵% از افراد بین سنین ۱۲ تا ۲۴ سال را تحت تأثیر قرار می دهد اما می تواند در هر سنی رخ دهد. آکنه فقط یک مشکل زیبایی نیست؛ بلکه یک بیماری پزشکی است که می تواند تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان و کیفیت زندگی افراد داشته باشد.

ایجاد آکنه یک فرآیند چندعاملی پیچیده است که شامل تعامل چهار عامل اصلی می شود :

1. افزایش تولید سبوم (چربی پوست) : هورمون های آندروژن به ویژه در دوران بلوغ باعث افزایش تولید سبوم توسط غدد سباسه می شوند. سبوم بیش از حد محیط مناسبی را برای رشد باکتری ها و ایجاد التهاب فراهم می کند.
2. اختلال در روند کراتینیزاسیون فولیکول مو : سلول های پوست مرده به طور طبیعی از سطح پوست جدا می شوند. در افراد مبتلا به آکنه این روند دچار اختلال می شود و سلول های مرده پوست به همراه سبوم در داخل فولیکول مو تجمع می یابند و کومدون (جوش سرسیاه یا سرسفید) را تشکیل می دهند.
3. تکثیر باکتری Cutibacterium acnes (پیشتر Propionibacterium acnes) : این باکتری به طور طبیعی در فولیکول های مو زندگی می کند. در شرایط افزایش سبوم و انسداد فولیکول C. acnes تکثیر یافته و با تجزیه سبوم مواد التهابی تولید می کند که باعث تحریک و التهاب پوست می شود.
4. التهاب : التهاب پاسخ طبیعی سیستم ایمنی بدن به عوامل تحریک کننده است. در آکنه التهاب ناشی از تجمع سبوم سلول های مرده پوست و فعالیت باکتریایی منجر به ایجاد ضایعات التهابی مانند پاپول ها پوسچول ها ندول ها و کیست ها می شود.

علاوه بر این عوامل اصلی عوامل دیگری نیز می توانند در ایجاد و تشدید آکنه نقش داشته باشند از جمله :

• ژنتیک : استعداد ابتلا به آکنه می تواند ارثی باشد.
• هورمون ها : تغییرات هورمونی در دوران بلوغ قاعدگی بارداری و سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) می توانند آکنه را تشدید کنند.
• استرس : استرس می تواند باعث افزایش تولید هورمون های استرس مانند کورتیزول شود که به نوبه خود می تواند تولید سبوم را افزایش داده و آکنه را بدتر کند.
• رژیم غذایی : برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی با گلیسمی بالا و محصولات لبنی ممکن است آکنه را تشدید کند اگرچه این موضوع هنوز در دست بررسی است و به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
• محصولات مراقبت از پوست و آرایشی : استفاده از محصولات کومدوژنیک (مسدودکننده منافذ پوست) می تواند باعث ایجاد آکنه شود.
• داروها : برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها لیتیوم و داروهای ضد صرع می توانند آکنه را به عنوان عارضه جانبی ایجاد کنند.

علائم و نشانه های مرتبط با آکنه

آکنه به اشکال مختلفی ظاهر می شود که شدت و نوع ضایعات آن متفاوت است. علائم و نشانه های اصلی آکنه عبارتند از :

• کومدون های غیر التهابی :
• جوش های سرسیاه (کومدون های باز) : این ضایعات کوچک و سیاه رنگ منافذ باز فولیکول های مو هستند که با سبوم و سلول های مرده پوست پر شده اند و به دلیل اکسید شدن سبوم سیاه به نظر می رسند.
• جوش های سرسفید (کومدون های بسته) : این ضایعات کوچک سفید یا رنگ پوست منافذ بسته فولیکول های مو هستند که با سبوم و سلول های مرده پوست پر شده اند.
• ضایعات التهابی :
• پاپول ها : برجستگی های کوچک قرمز و حساس به لمس هستند که ناشی از التهاب در فولیکول مو می باشند.
• پوسچول ها : ضایعاتی شبیه پاپول ها هستند که در رأس آن ها چرک (مایع سفید یا زرد رنگ) جمع شده است. پوسچول ها اغلب به عنوان “جوش های چرکی” شناخته می شوند.
• ندول ها : ضایعات بزرگ سفت دردناک و زیرپوستی هستند که عمیق تر از پاپول ها و پوسچول ها در پوست قرار دارند. ندول ها می توانند باعث ایجاد اسکار (جای زخم) شوند.
• کیست ها : ضایعات بزرگ پر از چرک دردناک و زیرپوستی هستند که شبیه ندول ها هستند اما معمولاً نرم تر و پر از مایع هستند. کیست ها به احتمال زیاد باعث ایجاد اسکار می شوند.

آکنه معمولاً در نواحی صورت گردن سینه پشت و شانه ها ظاهر می شود زیرا این نواحی دارای بیشترین غدد سباسه هستند. شدت آکنه می تواند از خفیف (فقط کومدون ها و چند پاپول یا پوسچول) تا شدید (تعداد زیادی ندول و کیست التهابی) متغیر باشد.

علاوه بر ضایعات پوستی آکنه می تواند علائم روانی و اجتماعی نیز داشته باشد از جمله :

• کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس
• اضطراب و افسردگی
• انزوای اجتماعی
• مشکلات در روابط شخصی و کاری

به همین دلیل درمان آکنه نه تنها برای بهبود ظاهر پوست بلکه برای بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان افراد مبتلا نیز حائز اهمیت است.

روش های تشخیص علمی و پزشکی آکنه

تشخیص آکنه معمولاً بر اساس معاینه بالینی پوست توسط پزشک متخصص پوست انجام می شود. پزشک با بررسی نوع و توزیع ضایعات پوستی شدت آکنه را ارزیابی کرده و تشخیص را قطعی می کند. در بیشتر موارد آزمایش های آزمایشگاهی یا روش های تشخیصی دیگر لازم نیست.

با این حال در برخی موارد خاص ممکن است پزشک برای رد سایر بیماری های پوستی مشابه یا بررسی عوامل زمینه ای احتمالی آزمایش های تکمیلی درخواست کند. این موارد شامل :

• بررسی سابقه پزشکی بیمار : پزشک در مورد سابقه پزشکی خانوادگی داروهای مصرفی رژیم غذایی محصولات مراقبت از پوست و سایر عوامل مرتبط سؤال می کند.
• معاینه هورمونی : در زنان مبتلا به آکنه مقاوم به درمان یا علائم هورمونی مانند قاعدگی نامنظم هیرسوتیسم (رشد موهای زائد) و آلوپسی آندروژنیک (ریزش موی مردانه) ممکن است آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون های آندروژن درخواست شود تا احتمال سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا سایر اختلالات هورمونی بررسی شود.
• بیوپسی پوست : در موارد نادر و مشکوک ممکن است بیوپسی پوست (برداشتن نمونه کوچک از پوست برای بررسی میکروسکوپی) انجام شود تا تشخیص آکنه تأیید شود و سایر بیماری های پوستی مشابه مانند روزاسه فولیکولیت یا درماتیت پری اورال رد شوند.
• کشت باکتریایی : در موارد آکنه مقاوم به آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی ممکن است کشت باکتریایی از ضایعات پوستی انجام شود تا نوع باکتری و حساسیت آن به آنتی بیوتیک ها مشخص شود.

درجه بندی شدت آکنه :

پزشکان برای ارزیابی شدت آکنه و تعیین بهترین روش درمانی از سیستم های درجه بندی استفاده می کنند. یکی از رایج ترین سیستم های درجه بندی سیستم درجه بندی آکنه لمان (Leeds Acne Grading System) است که بر اساس تعداد و نوع ضایعات پوستی آکنه را به درجات خفیف متوسط متوسط تا شدید و شدید تقسیم می کند.

تشخیص دقیق و ارزیابی شدت آکنه توسط پزشک متخصص پوست اولین قدم مهم در مدیریت صحیح و مؤثر این عارضه است.

روش های درمانی آکنه : دارویی پزشکی و بالینی

درمان آکنه باید متناسب با نوع و شدت آکنه ویژگی های فردی بیمار و ترجیحات او توسط پزشک متخصص پوست تعیین شود. هدف از درمان آکنه کاهش ضایعات پوستی جلوگیری از ایجاد اسکار کاهش التهاب و درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. روش های درمانی آکنه را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد :

درمان های موضعی

درمان های موضعی اولین خط درمان برای آکنه خفیف تا متوسط هستند. این داروها مستقیماً روی پوست اعمال می شوند و به کاهش تولید سبوم بهبود روند کراتینیزاسیون کاهش التهاب و از بین بردن باکتری C. acnes کمک می کنند. داروهای موضعی رایج برای آکنه عبارتند از :

• رتینوئیدهای موضعی : رتینوئیدها (مانند ترتینوئین آداپالن تازاروتن) مشتقات ویتامین A هستند که با افزایش سرعت بازسازی سلول های پوست جلوگیری از انسداد منافذ پوست و کاهش التهاب به درمان آکنه کمک می کنند. رتینوئیدها یکی از مؤثرترین درمان های موضعی برای آکنه هستند و اغلب به عنوان درمان خط اول برای آکنه کومدونال (جوش های سرسیاه و سرسفید) و آکنه التهابی خفیف تا متوسط توصیه می شوند.
• بنزوئیل پراکسید : بنزوئیل پراکسید یک داروی ضد باکتری و ضد التهابی است که با از بین بردن باکتری C. acnes و کاهش التهاب به درمان آکنه کمک می کند. بنزوئیل پراکسید به اشکال مختلف (ژل لوسیون شستشو دهنده) و با غلظت های مختلف در دسترس است.
• آنتی بیوتیک های موضعی : آنتی بیوتیک های موضعی (مانند کلیندامایسین اریترومایسین) با از بین بردن باکتری C. acnes و کاهش التهاب به درمان آکنه التهابی کمک می کنند. آنتی بیوتیک های موضعی معمولاً به صورت ترکیبی با بنزوئیل پراکسید یا رتینوئیدهای موضعی برای جلوگیری از مقاومت باکتریایی و افزایش اثربخشی درمان استفاده می شوند.
• آزلائیک اسید : آزلائیک اسید یک داروی چند منظوره است که خواص ضد التهابی ضد باکتریایی و کومدولیتیک (بازکننده منافذ پوست) دارد. آزلائیک اسید برای درمان آکنه التهابی و کومدونال به ویژه در افراد با پوست حساس یا رنگ پوست تیره مؤثر است.
• سالیسیلیک اسید : سالیسیلیک اسید یک بتا هیدروکسی اسید (BHA) است که خاصیت لایه برداری و کومدولیتیک دارد. سالیسیلیک اسید با باز کردن منافذ پوست و کاهش سلول های مرده پوست به درمان آکنه کومدونال خفیف کمک می کند.

درمان های خوراکی

درمان های خوراکی برای آکنه متوسط تا شدید یا آکنه ای که به درمان های موضعی پاسخ نمی دهد استفاده می شوند. این داروها به صورت قرص یا کپسول مصرف می شوند و اثرات سیستمیک (در سراسر بدن) دارند. داروهای خوراکی رایج برای آکنه عبارتند از :

• آنتی بیوتیک های خوراکی : آنتی بیوتیک های خوراکی (مانند تتراسایکلین داکسی سایکلین مینوسایکلین) با از بین بردن باکتری C. acnes و کاهش التهاب به درمان آکنه التهابی متوسط تا شدید کمک می کنند. آنتی بیوتیک های خوراکی معمولاً برای دوره محدودی (چند ماه) استفاده می شوند و اغلب به صورت ترکیبی با درمان های موضعی برای افزایش اثربخشی و جلوگیری از مقاومت باکتریایی تجویز می شوند.
• ایزوترتینوئین خوراکی : ایزوترتینوئین (با نام تجاری راکوتان) یک داروی مشتق از ویتامین A است که برای درمان آکنه شدید و مقاوم به درمان های دیگر استفاده می شود. ایزوترتینوئین با کاهش چشمگیر تولید سبوم بهبود روند کراتینیزاسیون کاهش التهاب و از بین بردن باکتری C. acnes به طور بسیار مؤثری آکنه را درمان می کند. با این حال ایزوترتینوئین دارای عوارض جانبی بالقوه جدی است (مانند خشکی پوست و مخاط افزایش چربی خون آسیب کبدی تراتوژنیسیته (نقص جنین)) و باید تحت نظارت دقیق پزشک متخصص پوست مصرف شود.
• داروهای ضد آندروژن : داروهای ضد آندروژن (مانند اسپیرونولاکتون سیپروترون استات) با کاهش اثر هورمون های آندروژن بر غدد سباسه به درمان آکنه در زنان کمک می کنند. این داروها معمولاً برای درمان آکنه هورمونی در زنان بالغ استفاده می شوند.
• قرص های ضد بارداری خوراکی : قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی (حاوی استروژن و پروژسترون) می توانند با تنظیم هورمون ها به درمان آکنه در زنان کمک کنند. برخی از قرص های ضد بارداری خوراکی به طور خاص برای درمان آکنه توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تأیید شده اند.

روش های پزشکی و بالینی

علاوه بر درمان های دارویی روش های پزشکی و بالینی مختلفی نیز برای درمان آکنه وجود دارند که توسط پزشک متخصص پوست انجام می شوند. این روش ها شامل :

• تخلیه کومدون ها : پزشک متخصص پوست می تواند با استفاده از ابزار مخصوص (کومدون اکستراکتور) کومدون های سرسیاه و سرسفید را به صورت دستی تخلیه کند. این روش به ویژه برای درمان کومدون های مقاوم به درمان های موضعی مؤثر است.
• تزریق کورتیکواستروئید : تزریق موضعی کورتیکواستروئید به داخل ندول ها و کیست های التهابی بزرگ و دردناک می تواند به سرعت التهاب و درد را کاهش داده و روند بهبودی را تسریع کند. این روش معمولاً برای درمان موارد آکنه شدید و موضعی استفاده می شود.
• پیلینگ شیمیایی : پیلینگ شیمیایی شامل استفاده از محلول های شیمیایی قوی (مانند اسید سالیسیلیک اسید گلیکولیک اسید تری کلرواستیک) برای لایه برداری از لایه بیرونی پوست و بهبود ظاهر آکنه و اسکار ناشی از آن است. پیلینگ شیمیایی می تواند به کاهش کومدون ها پاپول ها و پوسچول ها کمک کند و همچنین باعث روشن شدن پوست و کاهش لک های ناشی از آکنه شود.
• لیزر و نوردرمانی : لیزر و نوردرمانی با استفاده از انواع مختلف نور و لیزر به درمان آکنه و اسکار ناشی از آن کمک می کنند. لیزر و نوردرمانی می توانند با کاهش باکتری C. acnes کاهش التهاب کاهش تولید سبوم و تحریک تولید کلاژن به بهبود آکنه و اسکارها کمک کنند. انواع مختلف لیزر و نوردرمانی برای آکنه شامل لیزر دیود لیزر Nd : YAG لیزر PDL نور آبی و نور قرمز هستند.
• میکرونیدلینگ : میکرونیدلینگ یک روش کم تهاجمی است که با استفاده از دستگاهی حاوی سوزن های ریز سوراخ های میکروسکوپی در پوست ایجاد می کند. میکرونیدلینگ می تواند با تحریک تولید کلاژن و الاستین به بهبود اسکار آکنه و بافت پوست کمک کند.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای مدیریت آکنه

در کنار درمان های پزشکی برخی راهکارهای خانگی و تغییرات در سبک زندگی می توانند به مدیریت آکنه و بهبود سلامت پوست کمک کنند. این راهکارها نباید جایگزین درمان های پزشکی شوند اما می توانند به عنوان مکمل درمان ها و اقدامات پیشگیرانه مورد استفاده قرار گیرند :

• شستشوی ملایم پوست : پوست صورت را دو بار در روز با یک شوینده ملایم و غیر کومدوژنیک بشویید. از شستشوی بیش از حد پوست یا استفاده از شوینده های قوی و خشن خودداری کنید زیرا این کار می تواند باعث تحریک و خشکی پوست شود و آکنه را بدتر کند.
• اجتناب از دستکاری ضایعات آکنه : از فشار دادن کندن یا ترکاندن جوش ها خودداری کنید زیرا این کار می تواند باعث التهاب بیشتر گسترش عفونت و ایجاد اسکار شود.
• استفاده از محصولات مراقبت از پوست غیر کومدوژنیک : از محصولات آرایشی و مراقبت از پوست (مانند مرطوب کننده ضد آفتاب کرم پودر) استفاده کنید که برچسب “غیر کومدوژنیک” (non-comedogenic) داشته باشند. این محصولات منافذ پوست را مسدود نمی کنند و احتمال ایجاد آکنه را کاهش می دهند.
• استفاده از ضد آفتاب : استفاده روزانه از ضد آفتاب با SPF ۳۰ یا بالاتر پوست را در برابر آسیب های ناشی از نور خورشید محافظت می کند و می تواند به جلوگیری از التهاب و لک های ناشی از آکنه کمک کند.
• رژیم غذایی سالم : یک رژیم غذایی متعادل و سالم که سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب باشد می تواند به بهبود سلامت پوست کمک کند. اگرچه ارتباط مستقیم بین رژیم غذایی و آکنه هنوز به طور کامل مشخص نشده است اما برخی مطالعات نشان داده اند که کاهش مصرف غذاهای با گلیسمی بالا و محصولات لبنی ممکن است برای برخی افراد مبتلا به آکنه مفید باشد.
• مدیریت استرس : استرس می تواند آکنه را تشدید کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند یوگا مدیتیشن تنفس عمیق و ورزش منظم می تواند به کاهش استرس و بهبود آکنه کمک کند.
• خواب کافی : خواب کافی و با کیفیت برای سلامت عمومی بدن و پوست ضروری است. سعی کنید هر شب ۷-۸ ساعت خواب با کیفیت داشته باشید.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای کاهش احتمال بروز آکنه

پیشگیری کامل از آکنه ممکن نیست زیرا عوامل متعددی در ایجاد آن نقش دارند که برخی از آن ها (مانند ژنتیک و هورمون ها) قابل کنترل نیستند. با این حال با رعایت برخی اقدامات پیشگیرانه و مراقبت های مناسب از پوست می توان احتمال بروز آکنه را کاهش داد و شدت آن را کنترل کرد :

• شستشوی منظم و ملایم پوست : پوست صورت را دو بار در روز با یک شوینده ملایم و غیر کومدوژنیک بشویید.
• اجتناب از دستکاری پوست : از لمس غیرضروری پوست صورت و دستکاری ضایعات آکنه خودداری کنید.
• استفاده از محصولات مراقبت از پوست مناسب : از محصولات مراقبت از پوست غیر کومدوژنیک و مناسب نوع پوست خود استفاده کنید.
• پاک کردن آرایش قبل از خواب : قبل از خواب آرایش صورت را به طور کامل پاک کنید.
• استفاده از ضد آفتاب : به طور منظم از ضد آفتاب استفاده کنید.
• رعایت بهداشت شخصی : روبالشی ها و حوله های خود را به طور مرتب بشویید.
• مدیریت استرس : استرس خود را مدیریت کنید.
• رژیم غذایی سالم : رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید.
• مشاوره با پزشک متخصص پوست : در صورت مشاهده علائم آکنه به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید تا تشخیص دقیق داده شود و درمان مناسب آغاز گردد. درمان زودهنگام آکنه می تواند به جلوگیری از بدتر شدن آن و ایجاد اسکار کمک کند.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

در نهایت هیچ “کرم ضد آکنه معجزه آسایی” وجود ندارد که بتواند به تنهایی و برای همه افراد آکنه را به طور کامل درمان کند. درمان مؤثر آکنه نیازمند یک رویکرد جامع و مبتنی بر شواهد علمی است که شامل تشخیص دقیق نوع و شدت آکنه استفاده از درمان های موضعی و خوراکی مناسب تحت نظر پزشک متخصص پوست رعایت راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی و صبر و پیگیری در طول دوره درمان است.

کرم های ضد آکنه موضعی به ویژه رتینوئیدها و بنزوئیل پراکسید از جمله مؤثرترین درمان های موضعی برای آکنه هستند و می توانند به بهبود قابل توجهی در ضایعات پوستی و کنترل آکنه کمک کنند. با این حال انتخاب بهترین کرم ضد آکنه و رژیم درمانی مناسب باید توسط پزشک متخصص پوست و بر اساس ویژگی های فردی بیمار و نوع آکنه انجام شود.

مهم است به یاد داشته باشیم که درمان آکنه یک فرآیند زمان بر است و ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد تا نتایج قابل مشاهده باشند. صبر و پیگیری در طول دوره درمان و رعایت دستورات پزشک کلید موفقیت در مدیریت آکنه و دستیابی به پوستی سالم و شفاف است.

پرسش و پاسخ های پرتکرار کاربران در مورد کرم های ضد آکنه

۱. آیا کرم های ضد آکنه بدون نسخه (OTC) مؤثر هستند؟

بله کرم های ضد آکنه بدون نسخه که حاوی موادی مانند بنزوئیل پراکسید سالیسیلیک اسید یا آزلائیک اسید هستند می توانند برای درمان آکنه خفیف تا متوسط مؤثر باشند. این کرم ها می توانند به کاهش کومدون ها پاپول ها و پوسچول ها کمک کنند. با این حال اگر آکنه شدیدتر است یا به درمان های بدون نسخه پاسخ نمی دهد مراجعه به پزشک متخصص پوست برای دریافت درمان های قوی تر و نسخه ای ضروری است.

۲. آیا استفاده از کرم ضد آکنه باعث خشکی و تحریک پوست می شود؟

بله برخی از کرم های ضد آکنه به ویژه رتینوئیدها و بنزوئیل پراکسید می توانند در ابتدای مصرف باعث خشکی قرمزی پوسته پوسته شدن و تحریک پوست شوند. این عوارض معمولاً موقتی هستند و با ادامه مصرف و تنظیم نحوه استفاده از دارو (مثلاً استفاده یک روز در میان یا کاهش دفعات مصرف) کاهش می یابند. استفاده از مرطوب کننده مناسب و غیر کومدوژنیک می تواند به کاهش خشکی و تحریک پوست کمک کند. در صورت بروز تحریک شدید باید با پزشک متخصص پوست مشورت شود.

۳. چه مدت طول می کشد تا کرم ضد آکنه اثر کند؟

معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می کشد تا اثرات کرم ضد آکنه به طور کامل مشاهده شود. در ابتدا ممکن است پوست بدتر به نظر برسد (پدیده “پاکسازی پوست”) اما با ادامه مصرف دارو به تدریج بهبود حاصل می شود. صبر و پیگیری در طول دوره درمان و استفاده منظم از کرم طبق دستور پزشک برای دستیابی به نتایج مطلوب بسیار مهم است.