یافته های جدید از سیارکی کمیاب که به آلمان برخورد کرد

اعتقاد بر این است سیارکی که به تازگی با زمین برخورد داشت از سیاره عطارد سرچشمه می گیرد.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری ایکسل به نقل از ارث اسکای، یکم بهمن اخترشناسان سیارکی جدید را تنها چند ساعت قبل از برخورد آن با جو زمین کشف کردند. این سیارک کوچک در اثر برخورد با جو زمین، آتش گرفته و تکه تکه شد. بقایای این سیارک کوچک در حومه برلین پخش شد. با انتشار این خبر، شکارچیان شهاب سنگ در غرب برلین دست به کار شدند و به سرعت تکه های این سیارک را پیدا کرده و آن ها را برای تجزیه و تحلیل علمی به آزمایشگاه های تخصصی تحویل دادند.
پژوهشگران بعد از بررسی تکه های بدست آمده، در 16 بهمن گفتند که این سنگ فضایی به گروه شهاب سنگ های کمیاب «اوبرایت» تعلق دارد. آنان اعلام کردند منشا این سیارک ممکن است از عطارد باشد. اوبرایت ها نامشان را از روستای اوبرس (Aubres) در فرانسه، محل کشف نخستین شهاب سنگ از این نوع در سال 1836 گرفته اند. 

دانشمندان موسسه ستی گفتند که یافتن این گونه نادر از شهاب سنگ ها دشواراست. بیشتر شهاب سنگ هایی که به زمین برخورد می کنند، پوسته بیرونی سیاه و نازکی دارند که ناشی از عبور آتشین آن ها از جو زمین است. اما اوبرایت ها پوسته ای نیمه شفاف و شیشه ای دارند. این سنگ ها رنگ پریده و حاوی مقادیر کمی فلز هستند. اوبرایت ها اکسیژن کمی دارند و به نظر می رسد در اقیانوسی از ماگما تشکیل شده باشند.
پیتر جنیسکنز از موسسه ستی که برای یافتن این شهاب سنگ ها به آلمان سفر کرده گفت: پیدا کردن این شهاب سنگ ها بسیار دشوار بود، زیرا از دور شبیه سنگ های دیگر زمین هستند؛ اما از نزدیک متفاوتند. پس از اینکه یک تیم لهستانی اولین تکه شهاب سنگ را شناسایی کرد، توانستیم قطعات دیگر را پیدا کنیم.

یک طبقه بندی رسمی

دانشمندان در موزه تاریخ طبیعی برلین یکی از شهاب سنگ ها را با یک میکروکاوشگر پرتو الکترونی که ابزاری غیرمخرب است، بررسی کردند. آنان براساس نتایج کانی شناسی و ترکیب شیمیایی، دریافتند که شهاب سنگ مزبور یک اوبرایت است. سپس نتایج بدست آمده را به کمیسیون نامگذاری انجمن بین المللی شهاب سنگ شناسی ارسال کردند. این انجمن شهاب سنگ را بررسی و طبقه بندی آن ها را تایید کرد. آن ها گفتند این سنگ های آذرین غنی از منیزیم،  ممکن است از عطارد منشا گرفته باشند.

انسگار گرشاک، رییس علمی مجموعه شهاب سنگ موزه تاریخ طبیعی برلین، گفت: تاکنون تنها یازده نمونه از این نوع شهاب سنگ در سراسر جهان یافت شده.

کریستوفر هامان از موزه تاریخ طبیعی برلین درباره این شهاب سنگ های کمیاب گفت: اوبرایت ها شبیه شهاب سنگ های معمولی که مردم می شناسند، نیستند. اوبرایت ها بیشتر شبیه گرانیت خاکستری هستند و عمدتاً از سیلیکات های منیزیم انستاتیت و فورستریت(اولوین سفید) تشکیل شده اند. این سنگ های فضایی تقریباً فاقد آهن هستند. پوسته شیشه ای که معمولاً در تشخیص شهاب سنگ ها کمک می کند، در اوبرایت ها کاملاً متفاوت از اکثر شهاب سنگ های دیگر است. بنابراین شناسایی این نوع شهاب سنگ ها دشوار است.

بازیابی شهاب سنگ ها

اول بهمن، زمانی که برای اولین بار گزارش هایی مبنی بر برخورد یک سیارک با جو زمین در بالای آلمان منتشر شد، شکارچیان شهاب سنگ آماده ثبت برخورد و سپس جمع آوری قطعات احتمالی شدند. رصدگران این منطقه هنگام برخورد سیارک با جو زمین شاهد انفجاری درخشان بودند. اگرچه این سیارک کوچک بود، اما به اندازه کافی بزرگ بود و توانست به شکل قطعات کوچکی آسمان حومه غرب برلین را شهاب باران کند و تکه های آن در سطح زمین پراکنده شدند. یک هفته بعد، موزه تاریخ طبیعی برلین اعلام کرد که جستجوگران قطعات مشکوکی به اندازه گردو پیدا کردند.

برخورد سیارک از قبل پیش بینی شده بود

در ساعات پایانی 1 بهمن، 90 دقیقه قبل از برخورد سیارک با آسمان اروپا؛ ناسا اعلام کرد که یک سیارک کوچک با جو زمین برخورد خواهد کرد. این سنگ فضایی در بالای منطقه ای در غرب برلین، آلمان منفجر شد. این سیارک با عرض 1 متر، هیچ خطری برای مردم روی زمین نداشت.

بلافاصله پس از آن، تصاویری از عبور آتشین این سنگ از آسمان آلمان در رسانه های اجتماعی منتشر شد.

کریستیان سارنچکی، شکارچی سیارکی از بوداپست مجارستان، این سیارک را تنها اندکی قبل از برخورد کشف کرد. این هشتمین سیارکی است که قبل از برخورد کشف شده است.

این  سیارک کوچک نام اولیه Sar2736 را دریافت کرد. سپس مرکز سیاره های کوچک اتحادیه بین المللی نجوم، نام رسمی 2024 BX1 را به آن اختصاص داد.

فیلمی از این برخورد