بیروت به وقت سیدحسن نصرالله

مانور جنگنده های رژیم صهیونیستی نیز نشان داد که حضور حماسی مردم و وفاداری به مقاومت تا چه میزان این رژیم را مرعوب می سازد و نگران می کند.

 قلم گرچه از ترسیم و توصیفِ عظمت حماسه امروز که همراه با شور شعور و شکوه خیل عظیم عبادالله که در تاریخ این کشور بی مانند بوده ناتوان و عاجز است؛ اما به یک باره به ذهنم رسید که تصویر صحنه های کربلایی و عاشورایی امروز بیروت را از منظومه فکری نزار قبانی شاعر بزرگ عشق و نامدار عرب به اقتباس عاریت بگیرم و یکی از شاهکارهای حسینی و کربلایی اش را به این مناسبت به اشتراک بگذارم؛

قبانی می گوید:

«حسین را نمی توان با انقلابیون سنجید بلکه او را باید با پیامبران والا مقایسه کرد؛ و کربلا را نمی توان با دیگر سرزمین ها اندازه گیری کرد بلکه باید آن را با آسمان های بلند و افلاک سنجید؛ و عاشورا را نمی توان با حوادث روزگار مقایسه نمود بلکه باید آن را با دگرگونی های کیهانی و پیچش های عالم سنجید.

با حسین هر شکست پیروزی است و بی حسین هر پیروزی شکست است؛ زیرا داستان عاشورا هنوز فصولش به پایان نرسیده است. هر روز عاشورا است و هر سرزمینی کربلا.

ای مردم! آگاه باشید که شهادت عمر شهیدان را فزونی می بخشد؛ آیا نمی بینید که «عبدالله الرضیع» امروز از بزرگ ترین شخصیت های تاریخ بشریت به شمار می آید؟

حسین بر منطق عقل و حکمت استوار گردید و دشمنش بر منطق قهر و زور تکیه کرد. و هنگامی که قدرت دشمنش فرو ریخت منطق حسین پیروز گشت و پیروزی اش ابدی و جاودان شد.

پیش از عاشورا کربلا تنها نامی بود برای دیاری کوچک اما پس از عاشورا به عنوانی برای تمدنی عظیم و شکوهمند بدل گشت.

پرچمش در هم شکست اما هرگز به خاک نیفتاد! پیکرش تکه تکه شد اما هرگز به زانو درنیامد! فرزندان و برادران و یارانش را ذبح کردند اما هرگز خوار نشد! این است عزت ایمان در اوج تجلیاتش.

آنچه حسین و یارانش انجام دادند بر آنان دشوار بود: یا بجنگند یا کشته شوند؛ اما اگر آنچه را که کردند انجام نمی دادند بر آنان دشوارتر بود.

حسین نه یک فرد بلکه یک پروژه ی الهی است؛

و نه یک شخص بلکه یک روش جاودان است؛ و نه یک کلمه بلکه یک پرچم برافراشته است.

اگر حسین می خواست از جهاد طفره رود می توانست به تمامی بهانه هایی که برخی برای تنبلی به کار می برند تمسک جوید اما او مرگ را عادت خود و کرامتش را شهادت از جانب خداوند می دید. پس جهاد را اعلام کرد و این از بزرگ ترین دستاوردهای او بود.

هر چه درباره حسین بگوییم و هر چه درباره اش بنویسیم هرگز از آنچه رسول خدا فرمود فراتر نخواهیم رفت: «بر ساق عرش نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.»

هر بار که در پی توصیف حسین برآمدم دریافتم که کلام ناتوان از بیان حقیقت اوست.

گفتم او حق است… گفتم او کوثر است…

و گفتم او فضیلت است… اما او را بیشتر از این یافتم و از خداوند متعال خواستم که کلمه ای به من الهام کند که حقیقت حسین را بیان کند. الهام شد که بگویم حسین… حسین است و بس!».

آری …

با همین منطق نزار قبانی و در وصف صحنه های تاریخی و به یادماندنی امروز عاشورا و کربلای بیروت و عشق بازی مردم این خطه با حسین زمانشان می توانم بگویم که «حسن حسن است» و دیگر هیچ!

311311