تحریف واقعیت و فراخوان های مشکوک برای خلع سلاح؛ طرح سیستماتیک علیه مقاومت لبنان

به گزارش ایکسل حمله سیستماتیک علیه مقاومت لبنان در مرحله کنونی بر ۲ محور اصلی استوار است:

اولی ایجاد تردید در خصوص روایت مقاومت و مشروعیت آن و دومی به چالش کشیدن مشروعیت سلاح آن و توصیف آن به شکلی نادرست.

تحریف روایت قانونی مقاومت

برخی رسانه ها و تریبون های سیاسی با نادیده گرفتن عامدانه این واقعیت که مقاومت به عنوان واکنشی عادی و قانونی به اشغال اراضی لبنان توسط اسرائیل ایجاد شد و این یکی از حقوق اصلی تضمین شده در قوانین بین المللی و منشورهای انسانی بوده که نیازی به اجازه هیچ حاکمیت سیاسی یا طرف داخلی ندارد تلاش های برنامه ریزی شده ای برای تضعیف روایت قانونی درباره مشروعیت مقاومت را دارند.

شایان ذکر است که سلاح مقاومت که همچنان منحصرا علیه رژیم اشغالگر صهیونیستی نشانه رفته در هیچ درگیری داخلی در لبنان استفاده نشده و این امر توصیف نیروهای مقاومت به عنوان «شبه نظامی» را رد می کند که برخی دشمنان با استناد به قطعنامه شماره ۱۵۵۹ و برداشتی جزئی و برخلاف واقع مطرح می کنند.

این سلاح مشروعیت خود را از موارد زیر دارد:

قوانین بین المللی و منشور سازمان ملل که حق مقاومت در برابر اشغالگر را برای ملت ها به رسمیت می شناسد.

توافقنامه طائف که در آن به وضوح به مقاومت در برابر اشغالگری اسرائیل تصریح شده است.

بیانیه های وزرای لبنان که حمایت دولت از مقاومت را تایید کرده و سلاح آن را بخشی از دفاع مشروع ملی می دانند.

در مقابل طرف هایی که به مقاومت حمله کرده و آن را «گروهی شبه نظامی» می خوانند همان هایی هستند که پیش از این در اقدامات خشونت آمیز داخلی و نقض حقوق غیرنظامیان شرکت داشته و حتی فراتر از اینها با دشمن صهیونیستی همکاری داشتند در حالی که مقاومت به اصول دفاع از سرزمین و حاکمیت ملی پایبند است.

موضع کشور لبنان در بیانیه های وزارتی حمایت دائمی از مقاومت است

از زمان توافقنامه طائف در سال ۱۹۸۹ در تمامی بیانیه های وزارتی دولت های پیاپی لبنان تا سال ۲۰۱۴ بندهایی در حمایت از مقاومت وجود دارد.

در بیانیه های قبل از سال ۲۰۰۰ مقاومت لبنان شجاع توصیف شده و بر حق ملت لبنان در مقاومت مشروع تاکید شد بعد از عقب نشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان و با وجود اینکه سازمان ملل اعلام کرد که قطعنامه شماره ۴۲۵ به طور کامل اجرا شد اما دولت لبنان تاکید کرد که بخش هایی از خاک آن همانند مزارع شبعا و ارتفاعات کفرشوبا همچنان تحت اشغال است.

در دولت نجیب میقاتی در سال ۲۰۰۵ بندی افزوده شد که مقاومت و سلاح آن در واقع انعکاس واقعی حق دفاع از سرزمین هستند. دولت های بعد از جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ نیز همین موضع را در کنار پایبندی لبنان به قطعنامه ۱۷۰۱ تکرار کردند.

بعد از توافق دوحه معادله «ارتش ملت و مقاومت» در مرکز بیانیه های وزارتی قرار گرفت و بعدها به عنوان معادله تقویت استحکام ملی ادامه یافت.

الحاج حسن: این حملات با اهداف دشمن همسو هستند

«حسین الحاج حسن» وزیر سابق لبنان در گفت وگویی با سایت «المنار» تاکید کرد: برخی گروه های سیاسی لبنان مواضع منفی را نسبت به مقاومت در پیش گرفتند و در مناسبت های مختلف آنها را بیان کردند اما امروز همسو با فشارهای خارجی بر لبنان در سخنرانی ها و اظهارات خود لفاظی های خود را تشدید کرده اند.

الحاج حسن افزود: این گروه ها از توصیف های اشتباهی همانند «گروه شبه نظامی» استفاده می کنند که موجب تحریف واقعیت می شود در حالی که در منشورهای بین المللی و قانون اساسی لبنان تعریف روشنی برای مقاومت وجود دارد و از سلاح های مقاومت تنها برای دفاع از لبنان در برابر اشغالگری و تجاوز استفاده می شود.

این وزیر سابق لبنان در پایان نیز گفت: مقاومت تنها یک گزینه نبوده بلکه بخشی از تاریخ جدید لبنان و ستونی در معادله حاکمیت ملی آن است و تعرض به آن و یا سلاحش تنها در راستای طرح های خارجی است.

بر این اساس سلاح و روایت مقاومت لبنان بر مشروعیتی ملی حقوقی مردمی و بین المللی استوار بوده و نمی توان از آن عبور کرد و یا آن را نادیده گرفت و هر فراخوانی برای خلع سلاح آن در این مرحله را نمی توان از فشارهای خارجی علیه لبنان و یا پروژه هایی که به نحوی با اهداف دشمن صهیونیستی مرتبط است جدا دانست.

آنچه امروز نیاز است ایجاد یک استراتژی دفاعی ملی جامع است که به جای ورود به کارزارهایی که در راستای منافع دشمن است تعادل بازدارندگی را حفظ کرده و از لبنان در برابر طمع ورزی ها حمایت کند.

پایان خبر ایکسل